-
Ontmoeting langs de snelweg
Datum: 18.12.2017, Kategorien: Schwule Erstes Mal
... gewoon niet ... Maar ik voelde me verantwoordelijk en schuldig ... had ik jou geen valse hoop gegeven? Jij stelde je heel begripvol op en zei dat ik het alleen hoefde te doen als ik 100% zeker was. Er viel een blok van mijn schouders en eigenlijk wilde ik je op dat moment gewoon even vastpakken voor een goede knuffel, maar ik besefte dat dit niet zou passen binnen de verwachtingen van een snelle anonieme ontmoeting. We namen snel afscheid, want stond al een derde te wachten die gewillig mijn plaats zou innemen als jij dat wou. Ik stapte terug richting mijn wagen, stapte ik en reed weg. Tot op vandaag vervloek ik mezelf ... waarom blokkeerde ik? waarom heb ik geen briefje achtergelaten onder jouw ruitenwisser om mij te verontschuldigen? Als ik er nu op terugkijk dan denk ik dat ik schrik had van het anonieme ... Toen jij mij aankeek was ik verloren, je hebt een emotie in mij losgemaakt, ik wilde jou leren kennen, met jou praten, enz. Uiteraard wou ik ook meer met je, maar als ik daar toen direct had aan toegegeven zou ik jou nooit kunnen leren kennen. Het zou dan ongetwijfeld gewoon gebleven zijn bij een snelle anonieme ontmoeting ... daar ben ik niet klaar voor. Één ding weet ik zeker ... telkens ik voorbij die parking rijdt denk ik terug aan jou en kijk ik stiekem of jouw wagen er niet staat. Mocht je dit lezen en dan zeg ik via deze weg aan jou: "Sorry dat ik dichtklapte en dat ik jou niet heb kunnen geven waar je dan naar op zoek was!"